Petrus van der Kooij (1789-1869)

 Het begin van een zeevarend leven

Petrus van der Kooij werd geboren op 7 augustus 1789 in het vissersdorpje Maasluis gelegen aan de Hollandse IJssel. Maassluis was een stad met een levendige haven en een geschiedenis diep verbonden met de zee. Zijn vader Jacobus Pieterz van der Kooij, was een zeeman die zijn leven op de zee doorbracht, terwijl zijn moeder, Clasina van Deurse, het huishouden runde en zorgde voor de kinderen. De invloed van de zee was overal in Petrus vroege leven, en hou zou de traditie van zijn vader volgen.

Al op jonge leeftijd leerde Petrus de fijne kneepjes van het zeemanschap. Zijn vader bracht hem alles bij wat er te leren viel over het werken op zee: Van het navigeren op de open wateren tot het bedienen van de zeilen en het vangen van vis. De zee was een gevaarlijke, maar ook krachtige aanwezigheid in hun leven, die altijd een duistere dreiging met zich meebracht: de constante mogelijkheid dat een geliefde nooit meer terug zou keren. 

Petrus' vader, een man van de zee, gaf hem niet alleen praktische vaardigheden, maar ook de wijsheid om te begrijpen wat het betekende om een zeeman te zijn. Als zoon van een zeeman zou hij dezelfde reis volgen en het beroep van zijn vader voortzetten: zeeman, een leven vol avontuur, maar ook vol onzekerheid.

 

Signalement van Petrus van der Kooij 

In 1814 werd Petrus van der Kooij onderworpen aan de loting voor de Nationale Militie, een verplichte militaire dienst voor mannen in Nederland. Tijdens deze loting werd zijn signalement opgemaakt. Dit was een administratieve procedure, waarbij de fysieke kenmerken van Petrus werden vastgelegd voor identificatiedoeleinden. Het signalement bevatte de volgende details:

• Lengte: 1 el, 6 palm, 7 duim, 4 streep                      
  
• Gezicht: Ovaal
• Voorhoofd: Plat                                                      
• Ogen: Blaauw
• Neus: Dik
• Mond: Ordinair
• Kin: Rond
• Haar: Onbekend
• Wenkbrauwen: Bruin
• Merkbare Tekenen: Geen
  
  
  
  

Dit signalement werd opgesteld nadat Petrus aangaf dat hij eerder in vreemden dienst had gediend, mogelijk in een ander land of voor een buitenlandse strijdmacht. Het was dus een belangrijk onderdeel van de administratieve procedure bij de loting voor de Nationale Militie. Dit werd ook genoteerd zodat de overheid een gedetailleerd overzicht van de burgers had die mogelijk in militaire dienst moesten treden. Zijn signalement gaf ook aan dat hij mogelijk ooit betrokken was geweest bij buitenlandse dienst, wat een reflectie zou kunnen zijn van de onrustige tijden waarin hij opgroeide en de invloed die de Napoleontische oorlogen op het dagelijks leven hadden. Als zeeman en man van de zee had Petrus waarschijnlijk zijn eigen avonturen meegemaakt, maar de Nationale Militie was een ander soort uitdaging. Het was de plicht die hem als burger van het jonge Koninkrijk der Nederlanden werd opgelegd. Na zijn diensttijd keerde Petrus terug naar het leven van een zeeman. Het was een leven van hard werken op zee, maar ook een leven van trots en avontuur. Dit was het leven dat hem vormde, het leven dat hij doorgegeven heeft aan zijn kinderen en dat hem voor altijd verbond met de rijke, maar ook vaak pijnlijke geschiedenis van Nederland. 

Het huwelijk van Petrus en Jacoba van der Kolff

Op 14 April 1824, toen de bloesem voorzichtig verscheen aan de bomen langs de Maassluise grachten, stapte Petrus, inmiddels 34 jaar oud, in het huwelijksbootje met Jacoba van der Kolff. De kerkklokken luidden zacht, en in het stadhuis werd een belofte bezegeld- een verbintenis tussen twee mensen die wisten wat het betekende om te leven met en naast de zee. Petrus had al vroeg een band met Jacoba. Zij kregen voor hun huwelijk al meerdere kinderen-iets wat in de praktijk van arbeiders-en vissersgemeenschappen vaker voorkwam.

Jacoba van der Kolff- Een vissersdochter met een groot hart

Jacoba van der Kolff werd gedoopt op 24 augustus 1794 te Maassluis, als dochter van Cornelis van der Kolff en Heijltje de Wit. Zij groeide op in een tijd waarin Maassluis langzaam herstelde van de onrustige jaren van de achttiende eeuw. Haar vader Cornelis behoorde mogelijk tot de vissers of ambachtslieden van de stad- de naam van der Kolf komt in Maassluis regelmatig voor in verband met zeelieden, touwslagers en arbeiders. Het gezin waarin Jacoba opgroeide was waarschijnlijk eenvoudig, maar stevig geworteld in de gemeenschap. als jong meisje leerde ze de kneepjes van het huishouden, het helpen op de markt, en mogelijk ook taken rondom netten boeten of vis sorteren - werk dat veel vrouwen in vissersplaatsen deden. 

Kinderen en verlies

Jacob van der Kooij (ca. 1815 – 23 juli 1833)

De oudste zoon van Petrus en Jacoba, Jacob, werd omstreeks 1815 geboren, voor het huwelijk van zijn ouders. Jacob was een beloftevolle jongen die opgroeide in de schaduw van de zee, zoals de andere kinderen van zeelieden. Helaas was zijn leven van korte duur. Jacob overleed op 23 juli 1833, waarschijnlijk door een ziekte of ongeval. De exacte oorzaak van zijn overlijden is niet bekend, maar het verlies van een kind was voor een gezin in die tijd vaak een tragische, maar niet ongebruikelijke gebeurtenis. De kindersterfte was in de 19e eeuw hoog, en het verlies van Jacob bracht veel verdriet in het gezin van Petrus en Jacoba

Joannes (22 maart 1818 – 3 juni 1818)

Ook geboren voor het huwelijk van zijn ouders. Slechts twee maanden oud werd hij. Een kind dat slechts kort leefde, maar officieel geregistreerd werd – een bewijs van erkenning en verdriet.

Albertus (11 november 1819 – 7 april 1865)

Albertus werd geboren op 11 november 1819 en erkend door zijn vader Petrus in de geboorteakte.(geboren voor het huwelijk) Bij zijn overlijden, op 7 april 1865, werd echter de naam Bartholomeus gebruikt, een naam die blijkbaar in zijn volwassen leven gangbaar werd. Hij was ongehuwd en werkte als schippersknecht, een zwaar beroep op de kades en op het water. Hij stierf op 46-jarige leeftijd, te Maassluis, en zijn overlijden werd officieel geregistreerd onder de naam Bartholomeus. Zijn leven was een stille, hardwerkende bestaan in de wereld van de zeelieden en vissers van Maassluis.

Klazina (28 november 1822 – 27 januari 1908)

Klazina, geboren op 28 november 1822, twee jaar voor het huwelijk van haar ouders, was de enige dochter van Petrus en Jacoba die het volwassen leven zou bereiken en een gezin stichten. Ze droeg de naam van haar grootmoeder, Clasina van Deurse – de vrouw die ooit zelf kinderen grootbracht in Maassluis, en wiens naam nu voortleefde in haar kleindochter.  Klazina huwde op 23 oktober 1850 in Rotterdam met Ernst Christoffel van Weenen, en samen kregen ze zes kinderen. Dit huwelijk was voor haar een belangrijke stap, en zij zou haar eigen gezin opvoeden in Rotterdam, ver van haar geboorteplaats Maassluis. Haar leven was een levend bewijs van de kracht en vastberadenheid van de vrouwen uit deze tijd, die, ondanks de zware omstandigheden, hun gezin en hun gemeenschap niet in de steek lieten.

Klazina’s leven weerspiegelde ook de veranderende tijden in Maassluis, toen de traditionele visserij- en scheepvaartgemeente langzaam werd aangevuld door nieuwe economische invloeden. Klazina overleed op 27 januari 1908 in Rotterdam, op 85-jarige leeftijd. Haar langdurige leven was een teken van de veerkracht van de familie, die door haar standvastigheid en haar kinderen door de generaties heen voortleefde.

Levenloos kind (1828)

Een naamloos kindje dat nooit adem haalde. In 1828 werd dit kind geboren en direct begraven – zonder naam, maar met verdriet.

Petrus jr. (1831 – 24 januari 1906)

De jongste zoon, geboren twee jaar vóór zijn moeders dood. Hij werd grootgebracht door zijn stiefmoeder Cornelia en werd later zeeman, net als zijn vader. Hij huwde op 26 april 1865 met Johanna van Heusden, Petrus van der Kooij overleed op 24 januari 1906 te Maassluis op 75-jarige leeftijd. Het feit dat hij zijn vaders ambacht voortzette, wijst erop dat de zee en het leven van zeeman door de generaties heen in de familie Van der Kooij waren verankerd.

Verlies en een nieuw begin – Jacoba’s afscheid en Petrus’ tweede huwelijk

In 1833, tien jaar na het verlies van hun zoon Jacob, werd het gezin van Petrus van der Kooij opnieuw getroffen door een zwaar verlies: zijn vrouw Jacoba van der Kolff overleed. Ze liet haar man achter met hun kinderen, waaronder de jonge Petrus, geboren in 1831, en oudere kinderen zoals Albertus en Klazina. Het huis, ooit gevuld met haar stem en zorg, werd stiller.
Jacoba was meer dan een moeder en echtgenote; zij was de spil van het gezin, een vrouw die met kracht en eenvoud een thuis wist te maken – ondanks armoede, verdriet en het harde leven aan de kust. Haar dood liet een leegte achter, maar ook een herinnering aan wat het betekende om lief te hebben in tijden van weinig.
Petrus stond voor een moeilijke keuze. Alleenstaand vader zijn in de 19e eeuw, met meerdere kinderen, was nauwelijks houdbaar – zeker niet als je ook moest werken. En zo, nog geen jaar later, in 1834, trad Petrus opnieuw in het huwelijk. Zijn tweede vrouw was Cornelia Breukel – een nieuwe naam, een nieuw hoofdstuk..
Cornelia was geboren op 5 mei 1800 in Maasland en bracht haar zoon Kornelis Breukel, geboren op 26 januari 1827, mee in het huwelijk. Kornelis werd opgevoed als de zoon van Petrus, hoewel zijn biologische vader onbekend was. Cornelia bracht stabiliteit in het gezin na het overlijden van Jacoba, en ze speelde een belangrijke rol in het opgroeien van de kinderen van Petrus. Cornelia Breukel overleed op 21 december 1868 te Maassluis, op 68-jarige leeftijd, en woonde aan de Noorddijk, een belangrijk gebied in Maassluis dat dicht bij de haven lag.

De laatste haven – Het afscheid van Petrus van der Kooij

De jaren gingen voorbij in Maassluis, zoals het water altijd bleef stromen door de haven en de wind over de daken gierde. Petrus had de wereld om zich heen langzaam zien veranderen. Hij had meegemaakt hoe zijn stadje groeide, hoe de stoomvaart opkwam, hoe oorlogen kwamen en gingen, maar ook hoe de kleine dingen hetzelfde bleven: de geur van vers gebakken brood, het gekraak van een houten vloer, het zachte lachen van spelende kinderen. Zijn kinderen waren volwassen geworden. de een trok verder het land in, en de ander bleef dichtbij. Hij had afscheid moeten nemen van kinderen die veel te vroeg waren gestorven – een pijn die nooit helemaal wegebde, maar waarmee hij had leren leven.
En altijd was daar Jacoba, zijn vrouw, zijn rots. Samen deelden zij meer dan negen jaar huwelijk. Geen rijkdom in bezit misschien, maar des te meer in verbondenheid en volharding.
Op 18 augustus 1869, op 80-jarige leeftijd, sloot Petrus voorgoed zijn ogen. Hij stierf in zijn geliefde Maassluis, de stad die hem geboren zag worden, waar hij werkte, liefhad, kinderen kreeg en afscheid nam. De zee, die hem zijn hele leven begeleidde, lag nog steeds in de verte – kalm, als een oude vriend.
Hij werd begraven tussen de mensen van zijn stad, misschien naast zijn vrouw of kinderen, of in de buurt van het stadhuis waar hij ooit zijn ja-woord gaf. De naam Petrus van der Kooij leeft voort – niet alleen in registers en grafstenen, maar in herinneringen, in verhalen, en nu ook, opnieuw, op papier.

De Verbinding met mijn Familie

Als mijn oud betovergrootvader heeft Petrus van der Kooij een wezenlijke impact op de geschiedenis van onze familie. Hij was de vader van Klazina van der Kooij, mijn voorouder, die een grote rol zou spelen in het verder dragen van zijn erfgoed. Klazina trouwde met Ernst Christoffel van Weenen en kreeg zes kinderen, waarmee ze het familiale verhaal voortzette. Zo ben ik, via Klazina, verbonden met Petrus, en wordt zijn nalatenschap van generatie op generatie doorgegeven. De kracht en de veerkracht van Petrus zijn voor mij niet slechts een herinnering uit het verleden, maar een bron van trots en inspiratie. Door de verhalen over hem en zijn familie, blijf ik verbonden met mijn voorouders. Ik ben het levende bewijs van de kracht van familiebanden die zelfs de tijd en de oceaan oversteken. Het verhaal van Petrus van der Kooij en al mijn andere voorouders, leeft voort in mij en in de verhalen die ik doorgeef aan de volgende generatie.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

bronnen : Wiewaswie, Openarch, Familysearch (kerkelijk registers, register van burgerlijke stand Maassluis), google
-------------------------------------------------------------------------------------------------------

                 Petrus van der Kooij  

             |

              Klazina van der Kooij

              | 

              Maria Klazina van Weenen

              |

          Geertruida Plak 

              |

             Maria Klazina Visser

              |

             Niet openbaar

              | 

             Ik 

 

  

Vader Jacob werd 101 Jaar oud.

We maken een flinke sprong terug in de tijd, naar mijn OUDBETOVERGROOTVADER Jacob Dorsman. 

Jacob Dorsman werd geboren op 10-03-1723 te IJsselmonde en aldaar gedoopt op 14-03-1723. 
Zoon van Cornelis Ariens Dorsman en Willempje Jacobs van Hartog.

Jacob huwde in  Juli 1749 te IJsselmonde met Maria Verhey, dochter van Leendert Verhey en Aaltje Foppe Mijnlieff. 
In de jaren 1749 tot 1762, kregen zij 9 kinderen, waarvan 5 de volwassen leeftijd behaalde. Van zijn dochter Aaltje Dorsman stam ik af. 

Jacob overleed in de avond van 13-11-1824 om half 9 in de zeldzame leeftijd van 101 jaar. 
Van zijn gezin is alleen zijn dochter Lena nog in leven. 
Tot kort voor zijn overlijden was hij helder van geest en zijn gehele leven genoot hij een bijzondere goede gezondheid. 

Een jaar eerder werd zijn eeuwfeest nog gevierd, door de heer van IJsselmonde werd toen een vriendschappelijke maaltijd aangeboden waaraan ook diverse burgerlijke en kerkbesturen aan deelnamen. 

Jacob was twee jaar eerder, op zijn 99ste nog in dienst bij de heer van IJsselmonde, waar hij 77 jaar onafgebroken voor heeft gewerkt. 
Daarnaast was hij ook nog tuinder, koster en doodgraver in IJsselmonde. 

Zijn eeuwfeest was een bijzondere gebeurtenis in het dorp en er werd ook veel aandacht aan besteed. Heel het dorp IJsselmonde gaf op vriendelijke wijze blijk van erkenning door het luiden van de klokken en het ophangen van vlaggen. 




Van beide gebeurtenissen, zijn eeuwfeest (100 jaar) en overlijden (101 jaar) werd destijds melding gemaakt in de Rotterdamsche Courant.

Eeuwfeest Jacob Dorsman

Overlijden Jacob Dorsman

Jacob was niet onbemiddeld, hij bezat een huisje aan de Benedenstraat en regelmatig was hij een van de kopers van Iepen of Essenhout, welke kavels regelmatig te koop werden aangeboden door Mr. Bichon van IJsselmonde of Mr Groenix van Zoelen. 



Ik ga vele kanten op in mijn/onze stamboom, vele plekken in Rotterdam en elders in het land kom ik tegen waar voorouders/verwanten hebben gewoond, en nu kom ik terug in de wijk/plek waar wij nu zelf wonen.  Het adres waar Jacob woonde, Benedenstraat is op een steenworp afstand van waar wij nu wonen. Het is echt heel bijzonder om te weten dat mijn voorouder(s) hier vandaan komen. 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bron : Streekarchief IJsselmonde, stadsarchief Rotterdam

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Evert plak 1851-1926

 

Vandaag 17 Januari is het 174 jaar geleden dat Evert Plak (1851) werd geboren in de kikkersteeg 6 te Rotterdam.
Zoon van Arie Plak en Maria Bunte.

Evert is mijn betovergrootvader, de opa van mijn oma aan moederskant (Maria klazina Visser).

Evert groeide op in het oude Rotterdam, zo woonde hij met zijn ouders en zusjes jarenlang in de kikkersteeg, bij de Haagsche veer. De kikkersteeg was een heel klein steegje, veelal in slechte staat en bouwvallige krotten. (De kikkersteeg lag op de plek waar nu het Rotterdamse stadhuis staat) Zijn vader verdiende de kost als Smitsknecht bij het bedrijfje Helling.

Evert werd zoals elke jongeman ingeschreven in het militie-register, Hij hoefde niet in dienst omdat hij enig zoon was van zijn ouders. In deze register staat een beschrijving over hoe Evert er op dat moment uitgezien heeft. 

Evert was 1 Meter 710 Millim lang  (Zo'n 1.71 m), Zijn aangezicht was Ovaal, een hoog voorhoofd, grijze ogen, een kleine neus, een ronde kin en had blonde haren en wenkbrauwen


Woensdag 04-06-1873 , Op 22 jarige leeftijd trouwde Evert met de 20 jarige Maria Klazina van Weenen, dochter van Christoffel van Weenen en Klazina van der Kooij. 
Maria werd geboren op 23-07-1852 in de Oppert nummer 6.

Volgens het huwelijksakte is Evert's beroep Barbier en baardscheerder, dit beroep oefende hij uit tot het jaar 1877, daarna zien wij hem (Volgens geboorteaktes van de kinderen) als Bedden en matrassenmaker.
Later ook als Winkelier en koopman. 

Kinderen

Tussen de jaren 1874 en 1897 kreeg het stel 10 kinderen.
Arie (1874), Klazina (1875), Evert (18770, Ernst christoffel (1880), Maria (1882), Jacobus (1885), Pieter (1887), Mijn overgrootmoeder -> Geertruida (1890), Sophia (1891) en de jongste van de 10, Christina (1897) 

Het gezin woonde in al die jaren steeds op andere adressen, zo word het eerste kind geboren op de Vogelzang, daarna komen wij het gezin tegen op de goudscheweg, vervolgens naar de Lange Frankenstraat, Frederikstraat, Hartsmanlaan, Mauritsstraat, Crooswijksche straat, Pleretstraat en een aantal jaar op de zwaanshals nummer 173.
Het gezin had de geloofsovertuiging Nederlands Hervormd

Verenigingen en Zondagscholen

Doormiddel van het adres Zwaanshals te volgen in de oude kranten ben ik achter gekomen dat Evert voorzitter was van de barbiers vriendenkring "Het Noorden", 
Naast zijn werk als Matrassen en beddenmaker is hij altijd barbier gebleven. Althans dat vermoed ik. 
Samen met wat andere barbiers en wat ik denk mensen van zijn geloof richt hij ''het Noorden"" op.

Volgens een krantbericht van 30-08-1900 stelt de vriendenkring zich ten doel van bevordering van Zondagsrust en hulpbetoon in nood. 

Zondagschool-vereeninging ''Het Penninske"

Een aantal jaar eerder op 08-02-1898 word de zondagschool-vereeninging ''Het penningske" opgericht, deze is gevestigd op de Nieuwe Kerkstraat 35. 
Al zijn ze al eerder bezig geweest om dit op te zetten, in de krant, Rotterdamsch nieuwsblad van 27-01-1896 wensen ze ''dat de vereeninging succes mag hebben en een flinke som zal opbrengen''. 
De president van deze vereniging is, je raad het al, Onze Evert plak, wonende aan de Zwaanshals 173.
en in 1899, heette het : de Rotterdamse Vereeninging '''Geloofsgenezing op 't gebed'' (Voorzitter E. Plak)

 Op 10-05-1902 is bij den heer E. Plak, Zwaanshals 173. tentoongesteld de Banier der zondagsschool-vereeninging '' Het penningske''

In 1907 richtte Evert de zondagsschool ''Eben Haëzer'' op in zijn kleine achterkamertje is te lezen in een artikel in een blad, Op de officiële site van Eben Haëzer, Ja ja het bestaat nog steeds, staat  : 

Geschiedenis

De geschiedenis van de Vereniging begint in 1907. Op zondag 1 september 1907 nemen de heren Plak, Scheffer, Pieterse, Koster, Munster en Borr het besluit een zondagsschool op te richten. De heren laten er geen gras over groeien en op 8 september 1907 wordt voor het eerst een zondagsschool gehouden in gebouw Diligentia op de Kruiskade in Rotterdam waar 100 kinderen verschijnen.

Dus hoe het precies begonnen is is nog een beetje gissen, maar dat Evert dit heeft opgericht is een feit.
In de jaren erna kom ik veel krantenberichten tegen over deze zondagschool, zo ook wanneer zij een jaarlijkse vergaderingen hebben waarin word besproken hoeveel kinderen de zondagschool bezoeken en wat de inkomsten en uitgaven waren.

In de jaren na de tweede wereld oorlog hebben een aantal mensen een film gemaakt waarin ze de oprichting van de ''Eben Haëzer'' Naspelen. in de eerste seconden spelen zij Evert na in zijn Barbiers-shop

Deze vereniging bestaat nog steeds tot op de dag van vandaag, ze zijn nu gevestigd in het Thorbecke College, Prinsenlaan 82, Rotterdam. Hier word nog steeds elke Zondag dienst gehouden.


In het jaar 1920 verhuisd Evert met zijn vrouw naar de Nijverheidstraat, in de volgende jaren zie ik geen berichten, documenten of andere hits op de naam Evert Plak. 

Tot 04-06-1923, Evert en Maria vieren hun 50-jarige huwelijk, zij wonen op dat moment op de Snellemanstraat 42. 

Op dit adres overlijd Evert op 13-08-1926,  75 jaar oud, de aangifte van zijn overlijden werd een dag later op 14-08-1926 gedaan door Christiaan van Duin, lijkbezorger. 
Ook heb ik een doodsbriefje kunnen vinden waaraan Evert overleden is. 
Hij overleed aan Pneumonia Coupon (Longontsteking)  

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bronnen : 

-Stadsarchief rotterdam
-Delpher
-www.ebenhaezer.nl

Foto: via een andere nakomeling van Evert Plak

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

  

Een nieuw Genealogie jaar 2025

 Allereerst voor alle trouwe lezers en volgers van mijn genealogie blog/pagina de beste wensen voor het nieuwe jaar. 

Het afgelopen jaar (2024) ben ik veel bezig geweest met mijn familiegeschiedenis. In mei 2024 behaalde ik mijn getuigschrift/diploma voor Genealogie (Stamboomkunde), 

Ik heb leuke en minder leuke verhalen gevonden over onze voorouders en verwanten, uren gezocht in digitale archieven en in oude kranten. 
Ik heb bijzondere familiestukken mogen ontvangen waardoor sommige vragen opgelost werden maar ook weer heel veel vragen bijkwamen. 

Begonnen aan een boek van mijn moederskant, waar ik nog altijd mee bezig ben, want ik blijf dingen vinden wat ik graag wil toevoegen. Ook ben ik begonnen met elk voorouder een profielblad te geven, zodat ik het niet alleen digitaal maar ook op papier in mappen kan bewaren. 

Ook vond ik archiefstukken die niet bij onze familie hoorde, ik ging op zoek naar de afstammelingen van deze personen en zorgde ervoor dat de archiefstukken terug kwam bij de familie waarbij zij horen. 

Genealogie vooruitblik 2025

Dit jaar ben ik precies 10 jaar bezig met stamboomonderzoek, het begon omdat ik een beetje nieuwsgierig was naar mijn (over)grootouders, en waar wij nou eigenlijk vandaan komen, nu 10 jaar later is het uitgelopen tot een serieuze hobby met een bestand van  4790 personen, dit aantal zal aankomend jaar alleen maar groeien. 
Via mijn pagina op Geneanet kan je mee kijken naar de stamboom wat ik tot nu toe heb : 
Contactpagina : Brenda STOKHOF (brenda170610) - Geneanet

Ook help ik  hier en daar andere mensen die vragen hebben over hun familiegeschiedenis. 

Voor komende jaar ligt er nog veel onderzoek klaar, Zo mis ik nog van een aantal voorouders (zowel van mijn kant als de kant van mijn man) en verwanten wat gegevens, bronnen, verhalen, foto's en nog zoveel meer. 
Mijn doel is om deze puzzelstukken te vinden en nieuwe bronnen te ontdekken. 

Daarnaast wil ik meer verhalen delen over onze familiegeschiedenis, over de personen door hun verhalen tot leven te brengen en te houden. 
Deze verhalen zullen hier op de blog geplaats worden. 

Ook blijf ik bezig met hun verhalen om te zetten in een boekvorm, dit zal nog enige tijd in beslag nemen, maar ook hiermee lijkt het mij leuk om jullie ervan op de hoogte te houden.  Na het boek over moederkant (Elsloo) wil ik ook van de namen de Pan. Van Dongen en Stokhof een boek maken.


Ik wil jullie allemaal bedanken die het afgelopen jaar meegelezen hebben, verhalen deelde over onze voorouders en geholpen hebben in mijn zoektocht. Dit maakte mijn zoektocht mooier!

Sportdorp : Sportsingel (Deel 1)

Op mijn blog over de straat waar ik en mijn gezin tot op de dag van vandaag nog woon, zijn zulke leuke reacties gekomen, dat ik besloten heb om niet alleen over onze straat (Wielrenstraat) te hebben.

Om de zoveel tijd zal ik een straat uit onze wijk Sportdorp pakken.
Wat gebeurde er zoal in de straten, wie woonde er en zijn er bijzondere verhalen te vertellen ?

Sportsingel

Ik heb gekozen voor de straat waar onze straat aan grenst, de Sportsingel, samen met de Sportlaan één van de belangrijkste wegen in onze dorp!

Alleen er is zoveel te vinden over deze straat, dat de blog in meerdere delen geplaatst zal worden. Anders is het voor jullie bijna een boekwerk om te lezen.

Nb: Wat ik hier plaats is gevonden in de historische kranten, mocht een verhaal niet kloppen. laat het mij weten en het word aangepast

Sportsingel vanaf de kruising met de Maliebaan

Zoals ik al zei, er is echt veel te vinden over de Sportsingel, waar zal ik beginnen....
We beginnen gewoon bij het eerste artikel wat ik vind in de historische kranten. 

In het januari 1946 plaats een meneer met 2 schoolgaande kinderen aan de Sportsingel 50 een advertentie, hij zoekt een weduwe of jonge dame om mee te trouwen. Zou het hem gelukt zijn ?

Een jaar later, in 1947, sloeg er op het Zuidplein een paard op hol van een melkwagen. De Melkslijter 't Hof aan de Sportsingel sloeg van de bok en kneusde zijn rechterknie, in het Zuiderziekenhuis werd hij behandeld

1948- Er komt een autobusverbinding in Sportdorp. Vanaf Maandag 16 juli zal lijn G een half-uur dienst gaan rijden tussen de Randweg en de Sportsingel. (Eindhalte Sportsingel/Wielrenstraat)
Tot op de dag van vandaag hangen daar/hier nog ''bushalte bordjes'', als de tram niet rijd of iets dergelijks, dan worden de bussen weer ingezet. 

Bus 37 Sportsingel 1984

Helaas is het niet alleen goed en leuk nieuws wat er in de kranten staat, in juni 1949 verdrinkt de driejarige W. H uit de Kampeerstraat in de Sportsingel! 
Vreselijk, je kijk nu heel anders naar dat singeltje als je er langsloop of het bruggetje oversteek :( 

1952. De 5-jarige Th.vd. H uit de Discusstraat en de 11-jarige Hendrikje van de Sportsingel worden gebeten door een loslopende hond, Er was geneeskundige hulp nodig. De eigenaar van de hond is opgespoord en er is tegen hem een proces verbaal opgemaakt!

1954, Op de Sportsingel 30 woonde de familie Derksen, Eind juni 1954, op een vrijdagavond verloor het dochtertje van de familie haar fietstasje met broodtrommeltje en een schort, gemerkt C. Jamin.
Ik ben benieuwd of het kleine meisje haar fietstasje ooit terug heeft gekregen.

Kattenkwaad op de Sportsingel, dat gebeurde in 1954 ook. Kinderen uit de wijk  hebben op de Sportsingel een ijzerdraad gespannen met de bedoeling voorbijgangers te laten struikelen, Helaas liep dat niet goed af, zie Krantenknipsel hieronder. 

In de volgende jaren komt er van alles voorbij, het Echtpaar Burger-van Gameren vieren hun 50jarige huwelijk, Er word een wielerronde gereden, een mevrouw op de sportsingel 40 zoekt een vriendelijk huis voor haar eenjarig hondje, Op de Sportsingel 17 zoeken ze een winkelmeisje in een winkel voor fijne vleeswaren,  Een elfjarig meisje uit de Floretstraat lette bij het oversteken op de Sportsingel niet voldoende op het verkeer en werd aangereden, zij hield hieraan een linker onderbeenbreuk aan over. 

Ook worden er door de bewoners een hoop te koop aangeboden, zo komt er een houtkachel voorbij, een Avaros-Brommer, kinderwagen en een Philipsradio!


In het jaar 1960 word er op de Sportsingel in Sportdorp  een concert gegeven door de Chr. fanfarevereniging ''IJsselmonde'' en in 1961 komt er een rolschaatsbaan op de Sportsingel (Zouden hier nog foto's van zijn, of kunnen mensen zich dit nog herinneren ?)

Helaas is het nog steeds niet veilig met het verkeer op de Sportsingel, in Nov 1962 word er een vierjarig kindje aangereden door een personenauto op de Sportsingel, hij brak hierbij zijn linker bovenbeen en werd naar het Clara-ziekenhuis gebracht. En ook in 1964 was het weer raak, de 8-jarige R.v .R uit de Hockeystraat word aangereden op de Sportlaan


We springen door naar het jaar 1965, 30 oktober, word de eerste paal voor de kerk:  De Hoeksteen, op de hoek Sportsingel-Sportlaan geslagen.  (nu de huidige Max-dental tandarts)
De bouwtijd zal een klein jaar in beslag nemen, tot die tijd is er een noodkapel, daterend uit 1946,  aan de Sportsingel.
In 1966 word door dominee Marinua C. don de eerste steen gelegd.  

Hieronder een foto van de Hoeksteen met het oude kapelletje ervoor.

De hoeksteen, met ervoor het houten kapelletje

In de volgende jaren, 1967, is het 50 jaar geleden dat het echtpaar Stoutjesdijk aan de Sportsingel 36 in het huwelijk traden,  er zijn plannen voor het bouwen van een internaat op de Sportsingel, en Mw H de Widt. aan de Sportsingel 40 bied twee parkietjes aan voor bejaarden, zieken of invaliden.

En een jaar later word er weer een kind aangereden, ditmaal op de kruising Sportsingel-Arenastraat, de 13 jarige J.H Ritskes, hij hield hieraan een pijnlijke rug en schouder over.


Jullie hebben kunnen lezen dat er een hoop ongelukken zijn gebeurd op de Sportsingel, en dit zal heus niet het enigste geweest zijn, De bewoners van Sportdorp waren het zat, en namen het heft in eigen handen. dit alles gebeurde in het jaar 1974, op de Sportsingel, Misschien dat er nu nog bewoners zijn die het zicht herinneren, als zeg ik er nu nog niets over, dat is iets voor in de Sportsingelblog deel 2

 

 

Wekelijkse Genealogie-blog : Wat heb ik deze week ontdekt ?

 

Zoals jullie vaker lezen schrijf ik zo af en toe een blog over een van onze voorouders en/of hun kinderen. 
Meestal op de dag dat ze geboren of overleden zijn, of als ik iets bijzonders vind waarover ik kan schrijven. 

Maar het lijk me ook leuk om jullie mee te nemen wat ik zoal doet op het gebied van genealogie.
Nu het weer kil is, en vroeger donker, zitten we meer binnen, zo heb ik op mijn vrije dagen wat meer tijd om de familiegeschiedenis in te duiken. 
Dus schrijven we gewoon een wekelijkse blog met wat er gevonden is of waar ik mee bezig ben. 

Deze week ging ik een beetje alle kanten op.
Ik heb van mijn kant en van de kant van mijn schoonfamilie 2 boekjes met voorouderschema's. Hierin kan ik zien wie ik allemaal al heb en wat ik nog mis. (Naast mijn Aldfear-programma waar alles in staat)

Bij een aantal mis ik nog een geboorte datum, of juist een overlijden. En van een aantal zijn er nog geen ouders, ze zijn er wel, alleen ik heb ze nog niet gevonden. Dan hebben we t wel over de mensen die leefde in en rond de 18e en 19e eeuw, of misschien wel vroeger. 

Deze week ben ik aan de kant van mijn schoonfamilie bezig geweest om de datums toe te voegen bij de mensen die nog niets hadden. (Ik zoek altijd eerst de Geb, Ovl, en huwelijksaktes op, pas vandaaruit ga ik op zoek naar hun levens en hun verhalen)


Ik was dus bezig met de naam ''Lagrouw'' , een voorouder van mijn schoonmoeder (De ''van Dongen" lijn), ik ontdekte van een stel, dat hun dezelfde grootmoeder hebben. Al moest ik wel even 10 goed kijken en alles controleren, maar het klopte echt...Wat bleek, De grootmoeder kreeg een buitenechtelijk dochter, en later uit een huwelijk een zoon. Half broer en zus dus, Beide trouwde, en stichtte een gezin. 
De zoon van de ene, en de dochter van de ander, (Half-nicht en neef)  trouwde met elkaar in het jaar 1877. Dit noemen we een lus in de genealogie, voorouders, met de zelfde voorouders. 



Naast het zoeken naar datums in mijn schoonfamilielijn, ben ik ook bezig geweest, wat dichterbij in de geschiedenis. Mijn overgrootvader Hendrik de Pan. 
Over deze man weet ik heel weinig, en heb twee foto's waar deze man op staat. 
Nu weten wij dat hij een tweede vrouw had waar hij ook een kind mee gekregen heeft, de halfzus van mijn opa.

Via mijn tante is het gelukt om de kinderen van deze vrouw te vinden, ik heb ze beide een bericht gestuurd, één daarvan reageerde en heeft mij een aantal dingen verteld over zijn opa, mijn overgrootvader. Zo weet ik nu dat hij een hele lieve man/vader en opa was die graag van een biertje hield.  

Ook stuurde hij wat foto's mee, en tot mijn grote verassing ook een foto van zijn persoonsbewijs. 
De persoonsbewijs (PB) was een identiteitskaart die op aandringen van de Duitse bezetter in de tweede wereldoorlog werd ingevoerd door de Nederlandse secretarissen-generaal. In april 1941 werden alle Nederlanders van vijftien jaar en ouder verplicht tot het bezit van een persoonsbewijs.

Overgrootvader Hendrik de Pan

Zo kom ik weer een stapje bij zijn verhaal, en kan ik mijn (Digitale) familiearchief uitbreiden met deze geweldige foto's en documenten. Ik hou natuurlijk contact met deze mensen, ze zijn tenslotte mijn achternicht en neef. Beetje bij beetje groeit de familie!


Ook ben ik nog steeds bezig met het boek van de ''van Elsloo'' kant, al moet ik daar een aantal dingen nog over uitzoeken voor ik verder kan met het hele verhaal. 
En dan is er nog een projectje om alle voorouders hun profielblad te geven, deze word uitgeprint en in een map gedaan, erg leuk om dan doorheen te bladeren en ook makkelijk om mee te nemen voor als iemand het wil zien of vragen heeft. 


Wat ik aankomende week ga doen in de genealogiewereld is altijd een raadsel bij mij, het lig eraan aan welke naam ik begin, en wat ik vind, want soms is het echt een ''van hak op de tak'' hobby. 
Zo begin ik aan mijn moederkant en eindig ik uiteindelijk een de kant van mijn schoonfamilie! 


                                                

Vandaag 72 jaar geleden overleed ''Wijna de Zanger''

                                                                 Wijntje de Zanger

Vandaag (01-10-2024) is het 72 jaar geleden dat Wijntje de Zanger overleed. 

(Wijntje is de grootmoeder van mijn grootmoeder ''Wijna (Wijntje) Meertens'')

Wijntje is geboren op 15 Januari 1861 te Ijsselmonde, Zij was het derde kind van het echtpaar Willem de Zanger en Wijntje Zwart.
Haar vader werkte als Modelmaker en moeder was huisvrouw. 

Wat is een Modelmaker? De Modelmaker houdt zich bezig met het vervaardigen van allerlei soorten modellen, vormen en prototypes. De Modelmaker werkt hierbij voornamelijk met de materialen hout, metaal en kunststof.

Als Wijntje 17 jaar is trouwt zij met de 19 jarige Gerrit van Eijk. 
Het stel gaat wonen aan de Hilledijk, in de daarop volgende jaren, tussen 1878 en 1900 krijgen zij 17 kinderen, waarvan 10 de volwassene leeftijd bereiken. 

Op 16 Augustus 1938 vieren zij hun Diamanten huwelijk.

In 1941 overlijd Gerrit op 82-jarige leeftijd aan Apoplexie (Beroerte/hersenbloeding)
11 jaar later overlijd Wijntje aan aan senilitas (Ouderdomsjeuk), zij was toen 91 jaar en woonde bij een van haar kinderen op de Beijerlandselaan.